Rozważania niedzielne

Szczegóły

Kategoria: Rozważania niedzielne

Wyruszając na górę, Jezus zabrał ze sobą tylko trzech Apostołów – Piotra, Jakuba i Jana. Benedykt  XVI zwrócił kiedyś uwagę, że to dokładnie ci sami, którzy mieli Mu towarzyszyć podczas modlitwy i trwogi konania w ogrodzie Getsemani. Łukasz w swoim opisie wydarzenia na górze wtrącił, jakby mimochodem, że towarzyszący Chrystusowi uczniowie „snem byli zmorzeni”. W Ogrójcu też posnęli, gdy Jezus się modlił. Przypadkowa zbieżność? Raczej nie.

Szczegóły

Kategoria: Rozważania niedzielne

„Zapłata wasza jest w niebie!”. Jest tak ogromna, że tylko niebo ją pomieści. Popatrz na niebo, na gwiazdy, na planety, na księżyc, na tę nieprzeniknioną głębię czerni, i pomyśl, że to, co widzisz, to jeszcze nie jest prawdziwe niebo, tylko jego miniaturka. Nie ma na tym świecie takiego szczęścia i takiego wynagrodzenia, które byłoby właściwe za wierność Jezusowi i jego słowom. Nie każde cierpienie będzie tak obficie wynagrodzone, ale to, które zniosłeś z powodu Jezusa Chrystusa. W Biblii użyto słowa ZAPŁATA. To dwuznaczne słowo. Może oznaczać zarówno nagrodę, jak i karę. Każdy cios i upokorzenie, każde odtrącenie i niesprawiedliwość z tego powodu, że byłeś chrześcijaninem i doznawałeś bólu z powodu swej wierności Jezusowi, będą miały swoją zapłatę. Każdy czyn, każde słowo, każda myśl i każdy gest, każde cierpienie, i powodzenie, każda radość i smutek, mają swoje konsekwencje w wiecznym niebie. Nie ma straty na tym świecie, która nie byłaby wynagrodzona na tamtym. Nie ma też takiej nieuczciwości, która zostałaby pominięta przez odpłatę.

Szczegóły

Kategoria: Rozważania niedzielne

Często bardzo szybko dostrzegamy braki, potknięcia, mniejsze czy większe upadki i grzechy innych. Nierzadko są one dla nas bardziej widoczne niż dobro, które dana osoba spełnia na co dzień. Wynika to z naszej skłonności do dostrzegania przede wszystkim cudzych słabości. Choć potrafimy zauważyć zalety, talenty, pozytywne cechy czy dobre czyny i słowa innych ludzi, to bywa, że doceniamy je dopiero po pewnym czasie – jakby pojedynczy przejaw dobra nie zasługiwał jeszcze na uznanie. Czasem czekamy na „serię dobra” ze strony drugiego człowieka, by dopiero wtedy je pochwalić i uznać za trwałe. Kiedy jednak komuś zdarzy się upadek czy popełni jakiś błąd, nie wahamy się od razu go wypomnieć, nawet jeśli jest to sytuacja jednostkowa, a nie powtarzająca się.

Szczegóły

Kategoria: Rozważania niedzielne

Jeśli chcemy ujrzeć zbawienie, warto stać się stałym bywalcem świątyni. Chociaż cały świat należy do Boga, to szczególnym miejscem spotkania z Nim jest Jego dom. Tu dokonuje się ofiara Nowego Przymierza, z której możemy zaczerpnąć siły do zmagania z trudną rzeczywistością. Spotkanie z Panem jest okazją, aby na nowo rozpalić w sobie Boże dary, których dawcą jest Duch Święty.

Do bycia światłem dla świata są w sposób szczególny wezwane osoby, które przez konsekrację oddają się na wyłączną służbę Bogu. Obchodzony w Kościele powszechnym od 1997 roku Dzień Życia Konsekrowanego stanowi okazję, aby osoby poświęcone Bogu odnowiły konsekrację chrztu i konsekrację zakonną oraz ponowiły ofiarowanie siebie w służbie Bogu i ludziom. Ta konsekracja służy przypomnieniu, że odpowiedzią człowieka na Bożą miłość ma być świętość życia w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie. Wszystko po to, by głosić większą chwałę Bożą i przyczyniać się do dzieła zbawiania świata.