• AccountKonto parafialne: 10 1050 1344 1000 0004 0042 7753

  • Papieska intencja
    Papieska intencja

    MARZEC 2024:

    Intencja powszechna: Za współczesnych męczenników

    Módlmy się, aby osoby, które w różnych częściach świata ryzykują życie dla Ewangelii, zarażały Kościół swoją odwagą i swoim misyjnym zapałem.

  • Porządek mszy
    Porządek mszy

    Niedziela:
    5:15, 7:00, 8:30, 10:00, 10:00 (Brzeziny), 11:30, 17:00

    Dni powszednie:
    6:00, 8:00, 18:30


  • Pielgrzymka
    Pielgrzymka

    W czerwcu przyszłego roku (9-17) organizujemy pielgrzymkę do Fatimy. Gdyby ktoś chciał jeszcze pojechać to prosimy o zgłoszenie do o. Proboszcza.

    Więcej informacji o pielgrzymce znajduje się w rubryce Informacje. -Pielgrzymka 

  • Adoracja Najświętszego Sakramentu
    Adoracja Najświętszego Sakramentu

    Wieczysta Adoracja

    Najświętszego Sakramentu

    od poniedziałku do piątku

    od 8.30 do 18.00

  • Odwiedziny chorych

    Odwiedziny chorych odbywają się

    w pierwszy piątek miesiąca od godz. 9.00.

    Najbliższe odwiedziny chorych odbędą się 5 kwietnia

  • Msze Fatimskie
    Msze Fatimskie

    Msze św. Fatimskie odprawiane są w każdy

    13 dzień miesiąca

    (za wyjątkiem niedziel).

    Porządek: 11.30 różaniec, 12.00 Msza św.;

    po Mszy nabożeństwo.

    Serdecznie zapraszamy!

  • Biuro parafialne
    Biuro parafialne

    Poniedziałek:  Nieczynne
    Wtorek: 17.00-17.30
    Środa: 17.00-17.30
    Czwartek: 8.30-9.15
    Piątek: 8.30-9.15
    Sobota: Nieczynne

    Furta klasztorna:

    Poniedziałek - Piątek:   8:00-12:00 i 14:00-17:00
    Sobota: Nieczynna
  • św. Rita
    św. Rita

    Dzień św. Rity jest celebrowany w każdy 22 dzień miesiąca (za wyjątkiem niedziel)

    Porządek: 18.00 nabożeństwo ku czci św. Rity z czytaniem wybranych losowo poleconych intencji i podziękowań.

    18.30 Msza św. w intencjach czcicieli św. Rity złożonych do skarbony ustawionej przed obrazem św. Rity.

    Serdecznie zapraszamy!

    Najbliższy Dzień św. Rity - 22 czerwca (czwartek)

  • Ochrona danych osobowych w Kościele

    W związku z wejściem w życie 25 maja 2018r. nowych wytycznych dotyczących ochrony danych osobowych (RODO) odnoszących się także do Kościoła Katolickiego zapraszamy do zapoznania się z niektórymi aspektami praktycznymi.

  • Spowiedź przedświąteczna
    Spowiedź przedświąteczna

    Wielki Poniedziałek - Wielka Środa

    8.00 - 12.00 i 16.00 - 18.30

     

    Wielki Czwartek - Wielka Sobota

    8.00 - 12.00 i 15.00 - 18.30

  • Triduum paschalne
    Triduum paschalne

    Ceremonie

    Wielkiego Czwartku, Wielkiego Piątku

    i Wielkiej Soboty 

    rozpoczną się o godz. 19.00.

A A A

Bóg mówi dziś do nas: nie martw się, kiedy oczekujesz. Bądź pewny tego, że przyjdę i napełnię Cię potrzebnymi łaskami. Oczekuj mojego pojawienia się, gdyż ono przybliży Ci zbawienie. Mówi nawet więcej: raduj się czasem oczekiwania. Niech ono kształtuje w Tobie postawę wdzięczności i umiejętnego przyjęcia daru. Podpowiada również: bądź cierpliwy. Tylko oczekiwanie na mnie, wypełni Twoje ostateczne pragnienia. Tylko moje przyjście nauczy Cię właściwych relacji do otaczającej Cię rzeczywistości, do radości i smutków, do życiowych zwycięstw i porażek. Przypominają się w tym momencie znane słowa wielkiego ojca Kościoła – św. Augustyna. Mówił on: „Stworzyłeś nas, Boże, dla siebie i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie”. Taka jest nasza ludzka kondycja. Pełne bowiem spełnienie naszego życia, naszych pragnień i oczekiwań możemy odnaleźć tylko w Nim – w Bogu.

Miejmy w sercu głębokie pragnienie spotkania ze Stwórcą. Radujmy się ze spotkania z Nim. Odrzucajmy smutek, niecierpliwość czy nawet zwątpienie, kiedy Pan oddala czas spotkania. Czas wylania swojej łaski. Czas miłosierdzia i odkupienia. Czas umocnienia i błogosławieństwa. Jego przyjście jest pewne. Pewne jak świadectwo, które dawał swoim życiem św. Jan Chrzciciel. Pewne jak słowa proroctw Izajasza. Może nie natychmiast, może nie na sposób tego świata, może nie takie, jak sobie wyobrażamy – ale pewne na sposób Boży. Zatem: „Odwagi! Nie bójcie się!” (Iz 35,4).

Św. Jan Chrzciciel, prorok znad Jordanu, woła do wszystkich, którzy oczekują Mesjasza: „Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże”. Mamy więc robić to, co możliwe, aby porzucić marazm, bierność i samowystarczalność. Wszystko po to, aby spotkać się z przychodzącym Jezusem, nie przespać czasu Jego przyjścia. Wielu ludzi odczytuje wezwanie do nawrócenia dopiero w trudnych i bolesnych momentach swojego życia, jak choroba czy śmierć najbliższych. Jednak Bóg nawet z trudnej po ludzku sytuacji może wyprowadzić duchowe dobro. Trwa to tym dłużej, im dłużej człowiek próbuje tylko o własnych siłach pokonywać życiowe trudności.

Adwent jest czasem, który sprzyja naszym duchowym poszukiwaniom. Papież Franciszek zachęca, aby porzucić wygodną kanapę lenistwa, obojętności i bylejakości. A założyć buty aktywnego wędrowca, pielgrzyma. I wyruszyć w drogę, która wiedzie przez pustynię nawrócenia do nieba. Warto więc podejmować ciągły wysiłek w nawracaniu się. Nie wystarczy usłyszeć głos proroka, trzeba jeszcze na niego świadomie odpowiedzieć, wyznając za Psalmistą: „Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg”. I dostrzegać wokół siebie również innych, którzy czekają na nasze zainteresowanie, przyjaźń, czy konkretny dar serca.

Każdy chrześcijanin jest powołany, aby być Chrystusem przechodzącym wśród ludzi. Widok związanych rąk Pana pobudza nas do oddania się tak, jak On to uczynił. Jego przykład prowadzi nas do bezwarunkowej miłości. Ten, kto się oddaje, składa broń, rezygnuje z obrony. W ten sposób uczymy się słuchać bez narzucania się, doceniać dobro w każdym człowieku, ofiarowywać nasz czas i radość, którą mamy w sobie, nie oczekując niczego w zamian.

W tym królowaniu Chrystusa przed Piłatem odkrywamy, że nie ma większego sensu udawanie, że ma się rację lub, że chce się postawić na swoim. Nawet dobro, które czynimy, traci na znaczeniu, jeśli nie porusza nas szczere pragnienie służenia, jak Chrystus w swojej Męce.

Służyć mojemu Królowi, a dla Niego wszystkim tym, którzy zostali odkupieni Jego krwią. Gdybyśmy my, chrześcijanie, umieli służyć! Powierzmy Panu naszą decyzję, by nauczyć się pełnienia tego zadania służby, bo tylko służąc, będziemy mogli poznać i ukochać Chrystusa, a także ukazywać Go innym i sprawić, by bardziej Go kochali”

Dzisiejsza liturgia słowa mówi o przyjściu Syna Człowieczego, które to przyjście porównuje do czasów Noego. Pokazuje brak przygotowania na wydarzenie, które zaskakuje wszystkich poza Noem i jego rodziną. Nikt poza nimi nie trwał w gotowości. Dlatego dali się zaskoczyć i zginęli. Noe przez swoją postawę gotowości słuchania Boga i posłuszeństwa Bożemu słowu ocala nie tylko siebie, ale i swoich bliskich oraz poszczególne gatunki zwierząt, czyli cały świat ożywiony, stworzony przez Boga. Dlatego jest obrazem samego Chrystusa Zbawiciela, który posłuszny Bogu Ojcu wypełnia swoją zbawczą misję.

Przyjście Syna Bożego jest realne i poznawalne, jak realne i poznawalne było narodzenie Pana Jezusa. Nie jest to rzeczywistość niedostępna człowiekowi. Jeśli człowiek tego realnego wydarzenia nie dostrzega, to nie dlatego, że ono jest niedostrzegalne, ale dlatego, że do spotkania z nim nie jest przygotowany. Gdzie zatem leży błąd Człowieka? Pan Jezus daje na to konkretną odpowiedź. Tylko ktoś, kto czuwa nie przegapi przyjścia Zbawiciela: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie”; „Bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”.

Słuchając słów dzisiejszej Ewangelii zauważamy, że Pan Jezus zwraca naszą myśl w kierunku tego, co nieprzemijające. „Przemija bowiem postać tego świata”. W ten sposób pragnie pokazać, że ziemska rzeczywistość stanowi jedynie odbicie piękna, którym jest sam Bóg. Pretekstem do proroctwa Jezusa o zburzeniu Jerozolimy była uwaga o wystroju budowli, przyozdobionej pięknymi kamieniami i darami. Rozważania na temat budowli, która powstawał już od 46 lat, były pretekstem do wyrażenia o wiele ważniejszej prawdy. Jezus naucza, że jego uczniów czekają prześladowania. Jest to nieodłączny element życia Kościoła w każdym czasie i we wszystkich okresach, także i w obecnych czasach. Jest do także moment „składania świadectwa”. Bóg nie opuszcza prześladowanych, spieszy im z pomocą przez cnotę męstwa. Każdy chrześcijanin, zjednoczony z Chrystusem w sakramencie chrztu, zobowiązany jest dawać świadectwo o Ewangelii. Nie wszyscy chrześcijanie są jednak powołani do świadectwa poprzez krwawe męczeństwo. Świat zna również inne formy prześladowań, które domagają się od uczniów Chrystusa odważnego świadectwa.